Jun 27, 2011

Si Cilik


Hari ni tetibe mak saya mengingatkan kenangan lama yang tersimpul rapi dalam kepala otak aku. Kalo mak tak sebut balik kompem aku tak ingat dah dan adik-adik yang lain tak tau punye lah. Ni semua bermula disebabkan saya nak makan dan kebetulan saya masak lauk masak asam daging.

Ceritanya macam ni. Dulu, time saya kecil lagi lebih kurang darjah 1 or 2 saya nak makan asam yang adik saya makan. So saya minta la duit kat mak saya sebab nak beli asam yang sama macam adik saya tu. Then mak bagi duit saya pun berjalan pergi ke kedai dan meminta mak cik kat kedai tu " mak cik saya nak beli asam" pastu mak cik tu pun bagi la. Tapi dalam hati ni dah mule pelik sebab nape asam mak cik ni bagi rupe dia lain macam adik saya punye asam je. Disebabkan nak juga makan asam tu saya dengan rakusnya buka plastik yang terkandung asam tu. Bila saya rasa je, mak aih asal rasa dia pelik je, masam gile pula tu. Adik saya punye asam tak la rasa macam ni. Then disebabkan saya tak tahan dengan rasa asam tu saya pun pergi la kat mak yang ade kat dapur, "mak nape asam ni masam semacam je". Time ni mak saya tengah khusyuk masak kat dapur. Bila mak saya toleh, saya pun tunjuk la asam yang saya makan tu. Tapi mak saya pergi gelakkan saya. Saya ni yang tengah kebingungan pun bertanya la. Nape mak ketawa, mak pun jawab " nape beli asam ni, ni asam keping untuk buat lauk. Kalo nak mak ade banyak". Saya cakap mane la saya tau sebab mak cik tu yang bagi, saya amik je. Saya ingat tu same je macam asam yang len cuma lain warne dan lain bentuk je. 

Lepas je kejadian tu mak saya pergi belikan asam untuk saya, takut kempunan pula nanti hehehe... Bile dengar mak cite balik aku rasa nak tersembur je nasi dalam mulut yang aku tengah kunyah. Haishh malu pun ade gak sebab adik-adik lain dah tau rahsia ni. hikhikhik..


ni la asamnye... asam keping...hehehe

Jun 19, 2011

Pasangan..

Hari ni aku balik kampung sekejap nak jenguk nenek aku yang dah lama aku tak jumpa dan sepupu aku yang bakal melangsungkan perkahwinan dia pada hari Sabtu, 25 Jun ni... Actually aku yang kene jadi pengapit dia nanti so nak tanya la, dia nikah dan sanding nanti pakai baju warna ape, sape pengapit lelaki, dan lain-lain la... 

Dari rumah aku nak ke kampung amik masa 45 minit.. Aku terus ke rumah nenek aku dulu dengan menaiki kenderaan abang aku sebelum ke rumah sepupu aku tu.. Kat rumah nenek aku, aku menghabiskan masa bermain dengan sepupu aku yang kecil lagi, Iman Harith.. Dulu chubby la gak, tapi sekarang alahai...keding je..ok lepas je lepak kat rumah nenek aku selama 2 jam aku dan keluarga aku terus bertolak pergi rumah sepupu aku yang nak kawin tu.. 

Mula-mula berborak macam biasa... Pastu time tengah masak sepupu aku ni cakap " nanti ajak la kawan-kawan ko sekali pergi sini". Aku cakap, aku dah ajak dah..Tapi rasanya dia orang tak dapat datang sebab masing-masing ade hal la.. Then tetiba isteri sepupu aku yang lagi sorang ni pula cakap "bawa la BUAH HATI sekali". Aku cakap kat dia orang, aku tak de BUAH HATI lagi la... Time tu aku kene kaw-kaw la dengan bini sepupu aku dan sepupu aku tu.. Dia orang boleh cakap " ala yang tiap-tiap hari kat facebook tu mendenye...ingat orang kat sini tak amik tau ke...bile lagi nak bawa?? yang kat facebook tu sape??". Aku ni hanya mampu tersenyum je. Tapi akhirnya aku balas juga, aku cakap yang aku belum ada lagi la,siyes...sumpah.. Saya baru 21 la.. lama lagi... Then mereka berdua ni bagi la ceramah free kat aku.. "ko dah kne cari ni..umo dah 21..nanti dah habis belaja umo dah 23.. time tu baru nak cari memang lambat la kawen nanti.." Aku balas " ala tak pe, bia Ida pecah rekod je nanti samada tak kawen or kawen lambat hahaha... mau menangis mak aku kalo dengar aku cakap macam tu..naseb baik mak aku kat depan time tu..hahahaha...

Ala jangan risau la.. kalau Ida dah jumpa orang yang sayang Ida sepenuh hati dia dan Ida pun sayang dia sepenuh hati Ida, dan memang akan stick dengan Ida... Ida akan bawa jumpa mak abah dan keluarga yang lain ok... Dan kalo pintu hati saya terbuka untuk terima mana-mane2 lelaki.. Doakan lah pintu hati saya ni takkan tertutup walau seketika...

Ala lupe pula nak bagi tau..time kat rumah sepupu tu, aku menghabiskan masa aku dengan memegang si kecil anak buah aku, wafiey... Aku bagi dia minum susu, jangan salah faham ae. Susu dalam botol la..hehehe.. Main-main dengan dia, dukung, bagi dia makan... Best pegang dia dan layan dia sebab dia comel, chubby dan tak banyak kerenah sangat... Rasa maca pegang anak sendiri time tu.. Mak abah tengok je time tu...hehehe...





p/s: memegang si comel buat saya hilang rasa sedih dan sunyi seketika....

Jun 17, 2011

Kucing


Kucing faham ke bahasa manusia??? Ye la kalo kita panggil nama dia, dia akan toleh ke kita balik... Dan kadang-kadang tu bile kite bercakap dengan dia, dia buat muka macam faham je... hahaha sengal juga pemikiran aku ni...

Bukan ape... Tadi aku ade tengok cite Korea ni... Sedeyh gile tajuk dia Hearty Paws... Pasal anjing dengan 2 orang budak kecik ni... Aku ni kalo cite sedih ni memang la boleh jadi ratu air mata sekejap, nak pula aku tengok sensorang lagi la... Kalo depan parent aku, aku ni ego sikit.. Aku takkan nangis depan dia orang... Dengan berbekalkan cite yang sedih tetibe pula kucing aku minta makan... Kucing aku ni demand sikit.. Dah makan friskies (tak tau la betul ke tak ejaan ni) nak ikan pula..Dah tu nak ikan goreng je... Ikan mentah tak nak.. Mule-mula tu aku pegang je kucing aku tu, tapi dia meronta-ronta nak lepas dari pelukan aku... Dia still minta nak makan.. Then aku pause cite tu aku nangis ngadap muke kucing aku tu.. Aku cakap ikan takde la.. Aku sedih sangat sekarang ni.. Bukan setakat cite tu sedih tapi hati aku ni yang sebenarnya sedih... Time tu kucing aku terus pandang muka aku dengan muka kesian.. Dia diam je.. Dia tak meronta-ronta untuk lepaskan diri dari aku pun.. Dia macam redha je aku peluk dia.. Paling aku tak suka dia bole pulak jilat pipi aku ni.. Dah la bau air liur kucing... eeeyarkkk..busuk..hehehe.. Bila kucing aku buat macam tu aku tertanya-tanya.. Kucing aku ni faham ke aku tengah sedih dan dia faham ke bahasa manusia?? huhhh.. still thinking...


p/s: nama kucing saya LULU.. dia salu teman saya tido sekarang ni sebab saya rasa dimanjakan oleh dia... 

Hari hari yang sungguh bosan...

Disebabkan dah tak tau nak buat apa cuti sem ni... Dan setelah melalui hari yang sangat sukar bagi aku...Aku duk on9 dari pagi sampai la pagi esoknye... Mak aku bising gak sebab duk ngadap lapy je dari balik hari tu.. Dia suh aku kua duk depan rumah, tapi ape ade kat depan rumah tu... Setakat tengok budak-budak men bola, lari-lari, mak cik-mak cik yang buat mesyuarat tingkap... Aku ade gak cakap nak g jenjalan, mak aku bagi tapi dia ajak g dengan dia skali... Then aku cakap la aku nak kua dengan kawan-kawan aku.. Aku takde kawan kat sini.. Bosan tau... Aku tak bebas bile aku ade kat rumah.. Thats why la bile aku kat kolej aku akan cuba merayap kemana je aku nak g sebab takde sape yang halang.

Bila ayah aku balik dari tempat keje, mak maybe bincang dengan ayah kot bagi tau saya duk muram je kat dalam rumah ni..Dah macam cacing kepanasan pun de gak sebab asyik kedepan ke belakang setiap 10 minit.. Akhirnya ayah bersuara kat aku, ko nak kua g Melaka jumpa Sue tak? kalo nak abah boleh hantarkan pergi kedai dia or rumah dia (disebabkan inila aku tak berani naik kenderaan awam) .. Tapi disebabkan Sue sibuk, so aku kene la batalkan niat aku nk g rumah dia.. Nak kua dengan abang Wan dia ada kat Shah Alam sekarang ni...

Mak abah tak yah risau.. Ida ok je... Ala setakat bosan duk rumah tu biasa la.. Tapi masalah hati dan perasaan Ida, maaf.. Ida tak pernah cite kat mak abah en...  Bukan apa Ida tak nak mak abah risau... Ala biasa la remaja macam Ida ni kalo takde masalah tu tipu la.. Tapi kalo Ida tension sebab belaja Ida ada bagi tau en... Mak abah jangan risau... Anak mak ni ok je.. Ida tau mak paling dapat lihat perubahan riak wajah, emosi Ida kat rumah ni sebab mak yang salu dengan Ida... Ye la mane taknye... Cuti ni balik tak nak makan sangat... Termenung... Tak duduk diam... Tak banyak cakap.. Lebih banyak habiskan masa menghadap Laptop.. Tak nak kua rumah (depan rumah je pun tak nak).. Ajak jalan2 kat pekan  or makan kat lua pun tak nak... Dah la mak takyah risau.... Ida ok je... Terima kasih kat mah abah sebab salu tanye ade ape-apa nak share or cerita and ade je la nak korek masalah Ida.... Ida faham mak abah nak cube bantu tapi selagi Ida boleh selesaikan sendiri ida selesaikan ae.. Ida sayang mak abah...

dah pecah dah...

handle with care...


don't do this thing to your lover....

take care of it just like your's...



-its broken now-


p/s: dlu sy ade jgk entry mengenai ini... tp tu dlu..skrg lain...

Jun 16, 2011

Hilang...

Tiada pernah aku menduga
Kasih kau pergi tinggalku sendiri
Dusta cinta mengeruh jiwa
Pedihnya mencengkam dihatiku yang sepi

Sangkaku kasih selamanya
Janjimu setia di hatiku

Seribu penyesalan
Hilang harapan ku impikan
Bahagia kuidam bersamamu
Kasih yang kuserahkan
Hilang meredah luka dalam
Hatiku luluh parah keranamu

Malam dingin ku sendirian
Berteman rindu mimpi yang keliru
Sayang musnah tak kesampaian
Hanya derita rundung duka membelenggu

Sangkaku kasih selamanya
Janjimu setia di hatiku

Seribu penyesalan
Hilang harapan ku impikan
Bahagia kuidam bersamamu
Kasih yang kuserahkan
Hilang meredah luka dalam
Hatiku luluh parah keranamu

Akan ku ubati ooo
Kasih yang pergi dari sisi
Takkan ku biarkan ia
Terus terluka, musnah dan hilang

Bahagia kuidam bersamamu
Sangkaku kasih selamanya
Janjimu setia di hatiku

Seribu penyesalan
Hilang harapan ku impikan
Bahagia kuidam bersamamu
Kasih yang kuserahkan
Hilang meredah luka dalam
Hatiku luluh parah keranamu

...........................................................................................................................................................................................................





Dah lama saya tak buat post baru kat blog ni... Buat masa ni saya sangat-sangat memerlukan sokongan kuat dari kawan-kawan rapat saya untuk saya bangun balik dari kejatuhan yang kire dah bergolek-golek ni... Saya perlu cari diri saya semula... Saya kena kuat... Saya kene hadapi hari-hari yang mendatang keseorangan lagi.... Ini pertama kali bagi saya merasai kehilangan yang begitu besar bagi diri saya... Walaupun ianya masih dekat dengan saya lagi... Perkara yang paling saya takut berlaku telah pun berlaku... Mungkin takdir kita memang setakat kawan sehingga ke sudah... Saya cuba untuk menenangkan diri ni walaupun hakikatnya ianya sangat sakit untuk hadapinya.. Kenangan awak dan saya, akan tersimpul rapi dalam memori saya dan takkan pernah hilang. Terima kasih buat saya gembira walau untuk seketika... Susah untuk saya mengukir senyuman sekarang... Senyuman yang terukir ni pun hanyalah senyuman palsu untuk mengaburi mata orang sekeliling...Tapi riak wajah saya takkan dapat menyembunyikan perasaan saya yang ada kat dalam hati. Saya perlu masa untuk baikkan semula hati saya.